We wisten dat we vandaag (eindelijk) een leuke tegenstander zouden treffen, in Rotterdam Basketball. De hele week merkte we als coaches dat de jongens gebrand waren, om te laten zien waar we toe in staat zijn. We zijn ervan overtuigd dat wij beter basketball kunnen spelen, maar ook dat we dat vier kwarten moeten volhouden om met het gewenste resultaat naar huis te gaan.
We beginnen dan ook goed; de bal gaat rond. We hebben een inside – outside game en we weten steeds beter de fast break van Roba te neutraliseren. We doen een extra effort om niet alleen je eigen man te verdedigen, maar ook je teamgenoot te ondersteunen als dat nodig is. Dat kost veel kracht, want we moeten door roteren. We hadden in de rust het gevoel dat we verder voor hadden kunnen staan.
In de tweede helft voel en zie je de krachten wat wegvloeien. We worden slordig. Zowel aanvallend als verdedigend maken we minder goede keuzes. Geven wat “second changes” weg en we hebben meer turnovers. Nadat ROBA in de laatste minuut terugkomt, ligt in overtime het momentum bij hen. De wedstrijd duurde net een paar minuten te lang.
Als coaches weten we dat dit een lastig ding is; 40 minuten lang je niveau halen en je niet gek laten maken, is niet elke 14-15 jarige gegeven. Er zijn ook wel manieren om deze situaties na te bootsen op trainingen, maar uiteindelijk is dit ook het ervaren in games. Het is daarom jammer dat we niet zo vaak deze games spelen. We zullen het initiatief van ROBA en Almere ondersteunen om te vragen of de sterkste 8 ploegen van de 2 1e divisies kunnen worden samengevoegd. Daar leren we meer van.
Voor nu even balen. Morgen terug naar het lab.